Pisząc o nin-jitsu musimy pamiętać o licznych błędnych wyobrażeniach dotyczących tej sztuki walki, spowodowanych głównie licznymi filmowymi produkcjami, w których możemy obserwować latających wojowników ninja, łapiących strzały w locie, etc. Mam nadzieje, że tekst ten rozwieje kilka mitów.
Słowo nin-jitsu ( używane zamiennie z nin-jutsu ) wywodzi się z starożytnego języka japońskiego. Można je rozbić na dwie części: nin i jitsu. "Nin" lub "shino-bi" można przetłumaczyć jako "wytrzymałość" lub "niewidzialność". "Jitsu" to sztuka. Można więc ninjitsu tłumaczyć jako "sztukę wytrzymałości" lub "sztukę niewidzialności". Pierwsze użycie słowa "ninja" datuje się na 18 wiek. Wojownicy zwani potocznie shinobi nie byli komandosami jak byśmy to współcześnie określili, spełniali oni często rolę doradców, dowódców, szpiegów... Wywodzili się w wielu przypadkach z nizin społecznych, do niebywałej sprawności dochodząc nadludzkim wysiłkiem i niekończącym się treningiem... Miejscem gdzie doskonalili swoje umiejętności były klasztory...
Strój wojowników ninja znacznie odbiegał i odbiega od tego co możemy zobaczyć na małym i dużym ekranie. W większości filmów obserwujemy ninja biegających w czarnych kostiumach maskami na twarzach. Owszem ninja używali masek ( tzw. tsukin ) ale tylko gdy istniało realne zagrożenie rozpoznania. Na niekorzyść masek przemawia fakt, że były one po prostu niewygodne. Dłuższe bieganie było po prostu niemożliwe, nie mówiąc już o pływaniu czy ograniczonej widoczności... Co do strojów to nigdy nie były one zupełnie czarne ( powód jest prosty: kolor czarny jest bardziej czarny od cienia i w świetle księżyca ninja byłby po prostu widoczny ), używano raczej kolorów rdzawych, brązowych, w ciemnych odcieniach. Czarnych strojów używali aktorzy grający ninja w teatrach Kabuki stąd przesąd. Przyjęło się też sądzić, że miecze ninja zawsze miały proste, niezagięte ostrza... owszem cześć z pewnością taka była, miecz z zagiętym ostrzem jakim była katana był jednak dużo lepszy, dlaczego wiec bogatszy ninja nie miałby takiego posiadać... prosty miecz ( tzw. ninja ken ) był z pewnością tańszy, wykucie prostej klingi jest bowiem dużo łatwiejsze.
Największe siedziby i wpływy posiadali ninja w prowincjach Koga na północy i Iga na południu... Obydwie prowincje wykształciły dwie tradycje nin- jitsu... nie da się ukryć, że o Iga wiadomo dziś dużo więcej niż o Koga, tradycje walki tych pierwszych są kultywowane we współczesnym nin-jitsu opartym w dużej mierze na stylu Togakure-ryu.
Ponieważ istnieje niewiele przesłanek dotyczących szkoły z prowincji Koga, ograniczę się do opisu szkół wywodzących się z prowincji Iga. Ninja w średniowiecznej Japonii byli szkoleni w 18 fundamentalnych umiejętnościach zarówno fizycznych jak i psychicznych :
Seishin Teki Kyoyo ( Oczyszczenie Duchowe). Ninja uprawiający Togakure pracowali nad wykreowaniem w sobie głębokiej wiedzy o swoim umyśle, sile, zaletach, wadach i wpływie na otoczenie. Ninja ćwiczyli zarówno swą psychiczną jak i fizyczną odporność.
Tai-jitsu ( walka bez broni). Znajomość dakentaijitsu ( ataki, kopnięcia, bloki), jutaijitsu ( chwyty, duszenia) oraz taihenjutsu ( ciche poruszanie się, pady, skoki, przewroty) pomagała ninja w sytuacjach wymagających samoobrony.
Ninja Ken ( Miecz Ninja). Od ninja wymagano znajomości iaido, czyli szybkiego wyjęcia miecza i niemalże równoczesnego zadania cięcia jak i umiejętności fechtunku.
Bojutsu ( Walka Kijem). Ta sztuka uprawiana zarówno przez samurajów jak i zwykłych wieśniaków, była wykorzystywana także przez ninja. Ninja praktykujący Togakure-ryu walczyli przy użyciu długiego kija - bo (długość 6 stóp) lub hanbo ( 3 stopy) a także całej gamy innych broni drewnianych. Specjalnie skonstruowany shinobi-zue wyglądał jak normalna rózga do podpierania zawierał jednak ukryte ostrza, łańcuchy, strzałki.
Shurikenjitsu ( Rzucane Ostrza). W Togakure-ryu używano specjalnych gwiazdek o czterech ostrzach zwanych senban shuriken, zrobionych z cienkiej stali. Shuriken (proste strzałki i igły) także były przeznaczone do rzucania.
Yarijitsu ( Walka Włócznią). Ninja ćwiczący Togakure-ryu używali zwykłych japońskich włóczni i lanc jako broni średniego zasięgu do kłóci, rzadziej do rzucania. Istniała także specjalna broń zwana kama-yari. Posiadała ona ostrze włóczni, u której podstawy znajdował się hak. Długość tej broni wynosiła ponad 9 stóp.
Naginatajitsu ( Walka Halabardą). W stylu Togakure-ryu ninja używali bisen-to , dużej, ciężkiej wersji naginaty. Wzorowana na broni chińskiej, broń o szerokim ostrzu była wystarczająco silna by przeciąć zbroję.
Kusarigama (Łańcuch i sierp). Japoński łańcuch i sierp został zaadoptowany do potrzeb Togakure-ryu. Łańcuch ( długi na 6 do 9 stóp ) obciążony z jednej strony, miał doczepiony sierp.
Kayakujitsu ( ogień i ładunki wybuchowe ). Ninja byli fachowcami w używaniu małych ładunków wybuchowych, zarówno wykorzystując ich siłę niszczącą oraz zamieszanie jakie wywoływały one wśród obrońców.
Hensojitsu ( Sztuka Maskowania ). Umiejętność kamuflażu była dla ninja niezwykle ważna. Przybierali wtedy zupełnie inną osobowość grając role mnichów czy rzemieślników.
Shinobi Iri ( Niewidzialność i sztuka wchodzenia ). Techniki cichego poruszania się ninja ich zdolność do bezszelestnego wchodzenia do pomieszczeń stały się w Japonii legendarne. Ninja stylu Togakure-ryu uczyli się specjalnego, bezszelestnego chodzenia i biegania na długich dystansach.
Bajitsu ( Jeździectwo ). W Togakure-ryu ninja uczyli się sztuki zwykłego jeździectwa jak i walki w czasie jazdy.
Sui Ren (Trening Wody). Ciche pływanie, metody używania specjalnych łodzi, walka pod wodą.
Bo-Ryaku ( Strategia ). Umiejętność prowadzenia bitew, stosowania niekonwencjonalnych taktyk i spiskowania dawały przewagę ninja Togakure-ryu.
Cho ho ( Sztuka szpiegowania ). Metody szpiegowania były dopracowane do perfekcji. Dochodziła do tego umiejętność rekrutacji szpiegów i ich wykorzystania.
Intonjitsu ( Ucieczka ). Ninja byli mistrzami w wykorzystywaniu otoczenia jako potencjalnej kryjówki.
Tetsubishi (Rozluźnienie). Umiejętność efektywnego wykorzystania czasu, na odpoczynek
Ten-Mon ( Meteorologia ). Umiejętność przepowiadania pogody na podstawie widocznych zmian w atmosferze.
Chi-Mon ( Geografia ). Doskonała znajomość terenu była jedną z podstawowych umiejętności ninja.
Go-dai (Pięć żywiołów), na których bazuje Taijitsu, czyli samoobrona wojowników ninha to Chi, Sui, Ka, Fu i Ku.
Chi: czyli Ziemia... symbolizuje trwałość i siłę. Pojedynek zakończony zwycięstwem nim się jeszcze zaczął. Zatrzymujesz przeciwników w ich własnych atakach. Jesteś nieruchomy jak majestatyczna góra lub potężny dąb.
Sui: czyli Woda... umiejętność uniku i szybkiego kontrataku. Uchodzisz z linii ataku wroga by odpowiedzieć mu ze zdwojoną siłą. Jesteś jak fala cofająca się tylko po to by zaraz potem skruszyć brzeg.
Ka: czyli Ogień... ekspansywność i ostrożność zarazem. Umiejętność zapobiegnięcia agresji poprzez szybki atak. Jesteś jak kula ognista pędząca naprzód.
Fu: czyli Wiatr... Umiejętność błyskotliwego myślenia. Potrafisz zręcznie dostosować się do otoczenia... wykorzystać skutecznie swą pozycję przy przejąć kontrolę nad wrogiem. Jesteś jak chmura dymu, kiedy ktoś chce cię schwytać, ty przechodzisz miedzy jego palcami.
Ku: Pustka, źródło wszystkich żywiołów. Używasz jej by stawić czoła niespodziewanym atakom i umiejętnie im odpowiedzieć.
W obecnych czasach ninjitsu wygląda nieco inaczej niż dawniej... Dostosowano je znacznie do realiów współczesności. Sztuka ta wiele zawdzięcza obecnemu soke - Masaakiemu Hatsum którego szkolił Toshitsugu Takamatsu. To właśnie on "uporządkował" styl łącząc dziewięć ryu Iga, opierając się głównie na Togakure-ryu, stworzył nowoczesne ninjitsu w skład, którego wchodzą zarówno elementy samoobrony jak i walki bronią. Założył także organizację, którą nazwał Bujinkan. Jego uczniowie noszą tytuły shihanów i shidoshi nauczając i propagując sztukę na całym świecie. Istnieje także druga federacja ninjitsu, mianowicie Genbukan, którego założycielem jest Shoto Tanemura, także uczeń Takamatsu. Sprawa sukcesji w obu przypadkach pozostaje niejasna. Oba systemy są jednak bardzo zbliżone programami nauczania, a różnice są nieliczne. Oczywiście należy zaznaczyć, że dzisiejsze ninjitsu nie jest, jak dawniej, systemem wojennym obejmującym liczne umiejętności od szpiegostwa zaczynając na jeździectwie kończąc. Pozostało jedynie to, co dzisiaj nazywamy sztuką walki, odróżniającą się od innych stylów zarówno swą niezwykła historią i przywiązaniem do tradycji jak i giętkością i skutecznością.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
